Mechanika rzutu

Na początek zobaczmy jak leci lotka. Jak widać na poniższym rysunku zatacza ona paraboliczny łuk

 

Łuk może być wyższy lub niższy, wszystko zależy od siły z jaką lotka została rzucona. Przyzwoita technika rzutu prowadzi lotkę dokładnie wzdłuż krzywej paraboliczne i gwarantuje utrzymanie jej toru również po wypuszczeniu z dłoni. Ale jak to zrobić? Przyjrzyjmy się bliżej mechanice rzucającej ręki, która zbudowana jest z 3 dźwigni połączonych między sobą 2 ruchomymi połączeniami (stawami). Całość przymocowana jest na stałe do reszty ciała:

Dwoma ruchomymi połączeniami są staw łokciowy oraz nadgarstek, połączeniem ufixowanym jest staw barkowy. Dźwignie stanowią odpowiednio ramię, przedramię oraz dłoń. Jest to bardzo skomplikowany układ dzięki któremu można uzyskać nieskończoną ilość krzywych nie koniecznie parabolicznych.


Pozycje stawów

Staw barkowy: Jest to jedyny staw, który w całym procesie nie zmienia swojej pozycji. Taj więc nie możesz się poruszać w czasie wykonywania rzutu. Jedyna część ciała która wykonuje ruch to ręka rzucająca.

Staw łokciowy: Pozostaje w swojej niezmiennej pozycji kiedy lotkę cofamy do tyłu i w pewnym momencie przyspieszającego ruchu zaczyna się unosić. Mogłeś słyszeć czasami opinię mówiącą, że również łokieć powinien pozostawać nieruchomy Nic mylnego. Nieruchomy łokieć wymusza wypuszczenie lotki wcześniej aby kontynuować jej paraboliczny ruch co odbija się na mniejszej dokładności rzutu podobnie jak z bronią z krótką i długą lufą ( im dłuższa lufa tym na większą odległość można dokładniej celować). Podobnie z lotką. Jeżeli chcemy większej dokładności naszych rzutów musimy wypuścić lotkę w późniejszej fazie rzutu co automatycznie wymusza przemieszczenie łokcia ku górze. jednocześnie dłoń po wypuszczeniu lotki dalej podąża po tym samym łuku.

Nadgarstek: Ruch nadgarstka jest często dyskutowanym tematem. Wielu graczy wykonuje ruch w celu przyspieszenia lotki. Czyż maszyna zbudowana z trzech dźwigni nie działa jak bat. Wykonując ruch nadgarstkiem musimy mieć pod kontrolą jeszcze jeden staw co jest dodatkowym źródłem błędu. Jeżeli dojdziemy do perfekcji czego każdemu i sobie życzę będzie my mogli wykonywać ruch w nadgarstku. Początkujący powinni trzymać nadgarstek w czasie rzutu w miarę nieruchomo.


Fazy rzutu

 

Celowanie: Musimy umieścić nasze oko, lotkę i cel w jednej linii. Skupiamy się na celu nie na lotce lub dziewczynie przy barze (ach co za nogi). Celuj skupiając się na konkretnym polu na tarczy. Większość graczy celuje naturalnie ale niektórzy początkujący nie robią tego nie wiedząc czemu. Ty po prostu celuj. JUST DO IT!

Ruch do tyłu: Należy wykonać ten ruch jednak nie zbyt szybko. Wielu początkujących graczy boi się że stracą kontrolę nad celowaniem w czasie wykonywania tego ruchu podczas gdy całkowita kontrola nad nim czyni mistrza. Kilku z czołowych graczy nie wykonuje tego ruchu ale 99% reszty wykonuje go. Jak daleko cofniesz rękę zależy tylko od Ciebie ale wystarczający może okazać się nawet malutkie tyci tyci ruch do tyłu. Powinieneś unikać dotykania podbródka lub policzka oczywiście swojego ( cudze będziesz mógł dotykać po zawodach) poprzez wyhamowanie ruchu do tyłu w zależności od twojej osobistej techniki.

Przyspieszenie: Nie jest to kluczowa faza rzutu jak mógłbyś myśleć. Wykonuj tę fazę w sposób naturalny, nie wykonuj jej zbyt szybko albo z dużą siłą. Wykonuj ją miękka jako naturalną kontynuację poprzednich faz. Pamiętaj aby unieść łokieć w odpowiednim momencie. Jeżeli wykonujesz ruch w nadgarstku pamiętaj aby dłoń podążył do przodu do całkowitego przedłużenia z przedramieniem.

Wypuszczenie: Jest to naturalna kolej rzeczy i przychodzi naturalnie. Jeżeli masz jakieś problemy z tą fazą rzutu prawdopodobnie robisz błąd gdzieś wcześniej (nie podnosisz łokcia, albo nie wykonujesz paraboli).

Realizacja rzutu: Pamiętaj o wcześniejszych fazach. Najlepszą drogą do jej osiągnięcia jest zakończenie rzutu z ręką celującą w wybrany punkt. Najczęstszym błędem jest opuszczenie ramienia zaraz po wypuszczeniu lotki. Pamiętaj aby po rzucie przez jakiś czas przytrzymać rękę celującą a w wkrótce będziesz lepiej rzucał.


Obiekt pożądania

Lotka: Pamiętaj aby prowadzić lotkę wzdłuż krzywej parabolicznej. Umiejętność ta pojawi się z czasem naturalnie (powinna) Pamiętaj o kilku ważnych rzeczach: trzymaj czubek lekko do góry w czasie celowania, kąt rośnie w miarę cofania lotki do tyłu a w czasie fazy przyspieszania maleje tak, że w momencie wypuszczenia lotka jest w położeniu prawie horyzontalnym z lekko uniesionym czubkiem. Nie możesz kierować czubka lotki w żadnej z faz rzutu do dołu.